Wanneer ondernemersbloed echt bestaat dan stroomt het bij Mike Kolker door de aderen. Op zijn dertiende had hij al zijn eerste bedrijf. ‘Wanneer ik er nog eerder mee had kunnen beginnen, had ik het ook gedaan.’
Samen met zijn twee compagnons Thijs Rotman (34) en Mike Campbell (34) runt Mike Kolker (30) vanuit een bedrijfspand op het bedrijventerrein Het Witte Lam aan de noordkant van de stad Groningen zijn onderneming Mundu. Met Mundu exploiteren de drie Groninger ondernemers reusachtige digitale bilboards op in het oog springende locaties, in binnensteden en op drukke verkeersknooppunten bijvoorbeeld.
Met een financiering door de NOM die onder meer een overname van de in Amsterdam gevestigde branchegenoot OpgeLED mogelijk maakte, heeft Mundu een groeisprong gemaakt. Waardoor de Groninger onderneming nu op het netvlies staat bij de grote partijen die screentime op de slimme digitale bilboards willen huren. ’Slim’, want om de reclames zo effectief mogelijk te maken, variëren de advertentievideo’s op de billboards met bijvoorbeeld het moment van de dag of de weersomstandigheden. Met warm weer wil een ijsjesfabrikant immers extra graag tonen wat voor lekkers hij heeft.
Onvermijdelijke keuzes
Voor Kolker was de weg naar nu een bijna onvermijdelijke. Vriendjes wilden bij de brandweer, of politieagent worden. Kolkers ambities pasten minder goed in dat geijkte verwachtingspatroon voor jongetjes: ’Voor mij was het op heel jonge leeftijd al glashelder: ik wilde een bedrijf starten. Ik denk dat ik met het idee geboren ben, ik moest het gewoon doen.’
Ook al zat het idee bij hem in de vezels, als tiener heb je wel wat hulp nodig om de zaak op te zetten. Dus ging Kolkers moeder mee naar de bank en de Kamer van Koophandel om handtekeningen te plaatsen op de inschrijfformulieren voor het bedrijf Kolker Media. De jeugdige ondernemer wist er een renderend bedrijf in webdevelopment van te maken, dat hij na een paar goede jaren verkocht. Op naar het volgende project.
Een ondernemer is als een kunstenaar
Voor Kolker is ondernemen zoiets als beeldhouwen, hij ziet parallellen tussen de ondernemer en de kunstenaar, die beide werken vanuit creativiteit. ‘Ik had misschien kunstenaar kunnen worden. Ik hou ervan om vanuit het niets iets op te bouwen, iets te scheppen en daar iets moois van maken, zorgen dat het een levend organisme wordt.’
‘Je moet als ondernemer buiten de vaste paden kunnen denken – out-of-the-box’, zegt Kolker. Een ondernemer die creativiteit mist, zal het volgens hem niet ver schoppen. ‘Creativiteit moet in je zitten. Het is noodzakelijk dat je breder kunt denken dan niet-ondernemers, je hebt immers met zo enorm veel verschillende facetten te maken.’
Wees een volhouder
Maar met het opzetten van een bedrijf ben je er natuurlijk nog niet. Dat is al met al de makkelijkste stap. Je meldt je bij de KvK en je bent al op weg. Het is al een stuk lastiger om die onderneming tot een succes te maken. ‘Ambitie is nodig, anders begin je er niet eens aan. Net als opportunisme, snel kansen kunnen grijpen. Maar het belangrijkste is denk ik dat je een volhouder moet zijn.’
Waar de meeste mensen zullen stoppen met een idee na twee of drie tegenslagen, gaat een ondernemer juist door, stelt Kolker. Continu volhouden, ook als het spannend is en je angsten je parten spelen. ‘Iedereen heeft zijn angsten, maar wil je als ondernemer iets bereiken, dan moet je in staat zijn je angsten op een goede manier onder controle te houden.’
Kolkers grootste vrees? ‘Dat de zaak uiteindelijk mislukt. Maar daar wil je gewoon niet bij stilstaan. Doe je dat wel, dan kom je tot geen enkele beslissing.’
Ondernemen is offers brengen
Met Mundu is Kolker twentyfour-seven bezig. Dat mag een offer lijken, maar zo ervaart Kolker het totaal niet. ‘Het bedrijf staat extreem dicht bij me’, zegt hij. ‘Maar dat zorgt er ook voor dat je er keihard voor gaat. Voor een buitenstaander is dat wel eens lastig te begrijpen, maar zo werkt het bij mij.’
Zo vond Kolker het geen punt dat hij met Mundu de eerste twee jaar nauwelijks een cent verdiende. Dat hoort nou eenmaal bij een beginnend bedrijf, meent hij. ‘Ik kan ook best een paar maanden op water en brood, omdat ik óók die stip op de horizon zie.’
Dat is ook niet wat het soms zwaar maakt, benadrukt Kolker. Zwaar wordt het pas wanneer belangen van mensen in het geding komen, zoals Kolker met Mundu meemaakte toen een reorganisatie onvermijdelijk bleek. Lange dagen, oké. Weinig verdienen in een beginfase, ook oké. ‘Maar met zijn allen door zo’n moeilijk proces, dat vond ik zeker wel moeilijk.’
De valkuilen
Het raakt ook aan de valkuilen waar iedere ondernemer volgens Kolker onverwacht in kan trappen. Wat hem betreft zijn dat er twee. Onvoldoende scherp op personeel selecteren is er één. ‘Het is moeilijk om een succesvol team te bouwen. Moeilijker dan je denkt. Je hebt niet zomaar een goed team wanneer je een paar poppetjes bij elkaar zet.’
Een andere kwestie waar ondernemers volgens Kolker op moeten letten, is dat de ambities soms groter zijn dan de realiteit toelaat. ‘De meeste ondernemers denken dat ze sneller kunnen dan de praktijk. Dat gebeurde ons met Mundu ook. Dat kan gevaarlijk zijn, want je kunt daardoor onverantwoorde financiële risico’s nemen.’
Liever spreekt Kolker over de voldoening die hij uit Mundu put. ‘Zien dat een plan dat je hebt ook echt slaagt, dat het bedrijf begint te renderen. Dat is voor mij de kern. Doelen voor je zelf stellen en die halen. Niet te lang stilstaan, maar snel weer door en voortdurend scherp blijven op wat je in de toekomst wilt bereiken.’
Niet per se een groot bedrijf
Mundu staat nu goed op de rails. ‘We willen er de komende jaren iets moois van maken. Dat betekent in de eerste plaats een bedrijf waar geld verdiend wordt. We willen een partij zijn die er in Nederland toe doet.’
Wat Kolker en zijn mededirecteuren over een paar jaar doen, is een kwestie die nu nog ergens ver op de achtergrond speelt. Kolker: ’Ik ben er achter gekomen dat ik het leuk vind om wat te ontwikkelen. Ik ben niet iemand die perse een groot bedrijf wil leiden. Dus voor Mundu kan er een keer een moment komen dat we het verkopen aan iemand die het naar weer een hoger niveau kan tillen.’
Kolker zal dan wel weer met iets nieuws beginnen, hij heeft impulsen nodig en floreert bij het ontwikkelen van ideeën, zegt hij. Daar klinkt het stemmetje van het jongetje van dertien jaar weer.
